در حال حاضر محصولات حاصل از تخريب پليمرهاي زيست تخريب پذير مورد استفاده در كاشتني ها، پس از طي زمان مناسب به دليل اندازه نامناسب منجر به ايجاد برخي عوارض جانبي روي بافت ها و حتي ارگانهاي بدن مي گردند. لذا هدف از اجراي اين پروژه، تهيه يك بستر زيست تخريب پذير مناسب، بررسي اثر ريز ساختار بر سرعت زيست تخريب پذيري آن و بررسي رشد سلول روي بستر تهيه شده، مي باشد. در اين پروژه از پليمرهاي زيست تخريب پذير و زيست سازگار پلي لاكتيك اسيد و پلي كاپرولاكتون براي ساخت داربست استفاده شد. و آزمايش هاي مختلف مربوط به داربست ايده آل و مناسب ، بر روي نمونه ها انجام شد و نتايج نشان داد كه نمونه هاي توليدي با استفاده از اين روش جديد، علاوه بر اينكه وِيژگي هاي مناسب داربست ايده آل را دارا هستند، مزيت هايي را نيز نسبت به روش هاي پيشين دارند. نو بودن اين روش و داشتن تمام ويژگي هاي داربست ايده آل مهمترين ويژگي اين طرح است.